ਲੰਡਨ ਦੀ ਲੋਕਲ ਬੱਸ

ਮੇਰੀ ਸਦਾ ਹੀ ਇਹ ਮਜ਼ਬੂਤ ਦਲੀਲ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਲੇਖਕ ਦੇ ਜਿੰਨੇ ਅਮੀਰ ਤਜੁਰਬੇ ਹੋਣਗੇ ਓਨਾ ਹੀ ਵਧੀਆ ਉਹ ਲਿਖ ਸਕੇਗਾ। ਮੈਂ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਤਜੁਰਬੇ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ ਰਹਿੰਨਾ ਹਾਂ। ਲੰਡਨ ਵਿਚ ਏਨੇ ਸਾਲ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਮੈਂ ਇਕ ਤਜੁਰਬੇ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਹੀ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਉਹ ਤਜੁਰਬਾ ਹੈ ਲੰਡਨ ਬੱਸ ਵਿਚ ਸਫਰ ਕਰਨ ਦਾ ਅਨੁਭਵ। ਜਦੋਂ ਦਾ ਮੈਂ ਇਸ ਮੁਲਕ ਵਿਚ ਆਇਆ ਹਾਂ ਮੈਂ ਕਾਰ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਬਹੁਤਾ ਸਫਰ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਕਾਰ ਇਹਨਾ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅਟੁੱਟ ਅੰਗ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਕਾਰ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬੱਸ ਵਿਚ ਸਫਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕੀ ਰਖਿਆ ਹੈ। ਪਹਿਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲ ਮੈਂ ਕੇਂਦਰੀ ਲੰਡਨ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ ਅੰਡਰ ਗਰਾਊਂਡ ਵਿਚ ਕਾਫੀ ਸਫਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਵਿਚ ਵਰਤਿਆ ਵੀ ਹੈ ਪਰ ਬੱਸਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਵਲਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿਚ ਘੱਟ ਆਈਆਂ ਹਨ। ਲੰਡਨ ਵਿਚ ਮੈਂ ਇਕ ਹੋਰ ਸਵਾਰੀ ਤੋਂ ਵੀ ਸੱਖਣਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਮੇਰੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਨ ਭਾਉਂਦੀ ਸਵਾਰੀ ਸੀ, ਉਹ ਸੀ ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਸਵਾਰੀ। ਖੈਰ, ਮੈਂ ਗੱਲ ਬੱਸ ਦੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ, ਮੈਂ ਬੱਸ ਦਾ ਸਫਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤਾ, ਹੁਣ ਅਚਾਨਕ ਕਰਨਾ ਪੈ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਇਹ ਨਾ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਿੰਨੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਰਹਿ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਹੋਇਆ ਇਵੇਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਧੇ ਹੋਏ ਭਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਸੀ। ਉਹ ਵਰਜਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦਾ, ਮੈਂ ਉਸ ਨਾਲ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਆਉਂਦਾ ਪਰ ਵਰਜਿਸ਼ ਕਰ ਨਾ ਸਕਦਾ। ਅੰਤ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਹੋਰ ਸਲਾਹ ਦਿਤੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕਾਰ ਰਾਹੀਂ ਏਧਰ ਓਧਰ ਜਾਇਆ ਕਰਾਂ। ਇਸ ਨਾਲ ਕੁਝ ਤਾਂ ਵਰਜਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ ਹੀ। ਸੋ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਸਲਾਹ ਮੰਨਦਿਆਂ ਮੈਂ ਕਾਰ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿਤੀ ਤੇ ਆਪ ਲਗਿਆ ਬੱਸਾਂ ਵਿਚ ਭਰਮਣ ਕਰਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬੋਰ ਲਗਿਆ ਤੇ ਉਕਾਊ ਵੀ ਪਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਸ ਵਿਚ ਅਨੰਦ ਆਉਣ ਲਗਿਆ। ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਬੱਸਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸਫਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਹੀ ਹੋਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਵੱਖਰੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਕੋ ਵਕਤ ਸਫਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇਕੋ ਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡਾ ਵਾਹ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਸਤਾਂ ਵਾਂਗ ਬਲਕਿ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਂਗ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਕੁਝ ਡਰਾਈਵਰ ਵਾਕਫ ਬਣਦੇ ਵਿਸ਼ ਕਰਨ ਲਗੇ। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਉਸ ਵਕਤ ਦੀ ਬੱਸ ਫੜਦੇ ਸਨ ਉਹ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਲ ਖੂਬਸੂਰਤ ਜਾਣੀ ਪੱਛਾਣੀ ਮੁਸਕ੍ਰਾਹਟ ਦੇਣ ਲਗਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਉਸ ਬਾਰੇ ਫਿਕਰਵੰਦ ਵੀ ਹੋਣ ਲਗਦੇ ਹਨ। ਚੜ੍ਹਨ ਉਤਰਨ ਵਿਚ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮੱਦਦ ਵੀ ਕਰਨ ਲਗਦੇ ਹਨ। ਅਜਕਲ ਮੈਂ ਬੱਸਾਂ ਲੰਡਨ ਦੀ ਰੈੱਡ ਬੱਸ ਵਿਚ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਫਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਇਸ ਸਫਰ ਦੌਰਾਨ ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਕਿਰਦਾਰ ਮਿਲੇ ਹਨ। ਕਈਆਂ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਵੀ ਪੈ ਗਈ ਹੈ। ਇਕ ਬੱਸ ਡਰਾਈਵਰ ਜੋ ਦਾਰੂ ਦਾ ਸ਼ੌਕੀਨ ਹੈ ਪੱਬ ਨੂੰ ਖਿਚਣ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਬੱਸਾਂ ਦੇ ਇਸ ਸਫਰ ਵਿਚੋਂ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਇਕ ਨਵੀਂ ਜਿਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਹੜੀ ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੁਖਦਾਈ ਜਾਪਦੀ ਹੈ।
ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਸਭ ਆਰਜ਼ੀ ਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੰਗਾ ਚੰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਲੰਡਨ ਦੀ ਲੋਕਲ ਬੱਸ ਵਿਚ ਸਫਰ ਨਾ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰਲਾ ਲੇਖਕ ਤੇ ਇਨਸਾਨ ਦੋਨੋਂ ਹੀ ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਊਣੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ।